2018 was voor ons een hectisch jaar, maar ook een fantastisch jaar…. Het jaar begon in mineur, na hectische feest(werk)dagen moest ik van de gynaecoloog 3 weken plat liggen omdat mijn baarmoederhals ingekort was. Gelukkig was het na 3 weken plat liggen niet nog korter geworden en mocht ik terug alles doen met uitzondering van werken… Op 2 maart zijn we verhuist van mijn ouderlijk huis (waar we logeerden terwijl wij aan het verbouwen waren) naar een vakantiewoning in Brugge voor 3 weken. Op 22 maart ben ik thuis bevallen van Inaya. Dat was zowel voor mij als voor Mehdi een fantastische ervaring waar we op terug kijken. We zijn nu een zeer gelukkig en compleet gezinnetje. Op 26 maart zijn we uiteindelijk verhuist naar onze eigen woning die toch voor 3/4 de in orde is. (Ondertussen is er sindsdien nog niets veranderd… Hoogdringend tijd dat we nog eens wat werken in huis) De komende 4 maanden was het vooral zoeken naar het nieuwe ritme in ons gezin. Wat niet altijd

Zoals beloofd… Zondagmiddag zijn we met ons gezin naar de ijssculpturen hier in Brugge op het stationsplein geweest. Iedereen goed ingeduffeld met mutsen en handschoenen. Inaya had een berenpakje aan en zat lekker dicht bij mij in de draagdoek. We namen de bus vanuit Assebroek richting het station. Het 1 ste geluk kwam ons al tegemoet, want het was een feestweekend en we mochten gratis de bus nemen. Daar kwam ons 2 de geluk, we konden direct binnen, geen wachtrij. Als we 1,5u later buiten gingen, stond er een rij van aan het begin tot aan het einde van de tent. Toen we binnen kwamen kwam de magie al op ons over. Leuke muziek, prachtige verlichting die afwisselde. Die details dat je ziet in het ijs is fantastisch. Het waren deze keer Ijsblokmuren waar er figuren op stonden. Er was een prachtige grote brug waar je op kon wandelen en de muren van bovenuit kon zien. Je kon op de brug ook Ice shots drinken. Naast de brug vond je een grote ijsglijbaan, prac

Voor mij komt een zeer drukke periode aan. Voor de meeste mensen is het met de feestdagen druk. Ik werk al sinds mijn 16 de bij een slagerij-traiteur en de feestdagen zijn de drukste dagen van het hele jaar. Hoe ziet de rest van het einde van het jaar er nog uit… De komende 4 dagen werk ik nog gewoon en gaan de kids nog gewoon naar school/crèche. Al heeft Jari vrijdag al een pedagogische studiedag. Gelukkig is hij op een leeftijd gekomen dat 1dagje alleen thuis al eens kan. Zondagmiddag gaan we naar de ijssculpturen hier in Brugge aan het station. Volgende week kun je een review hierover lezen. Nog eens samen met het gezin een leuke uitstap. Ook gaat mijn nicht, de meter van Jari mee. Vanaf volgende maandag begint de zware weken. Jari heeft enkel nog op maandag en donderdag school. Djenna heeft nog een volledige week school en Inaya gaat 3 dagen in de week zoals anders naar de crèche. Op maandagmorgen heb ik een individueel gesprek met Katia, de juf van Djenna haar klas.

Eten is hier eigenlijk al altijd een strijd geweest. Bij alle drie de kinderen ben ik begonnen met borstvoeding. Dat verliep zeer goed. Bij alle drie heb ik na 1 & 2 maand bepaalde voedingsmiddelen moeten laten omdat ze er niet goed op reageerden. Jari kreeg 3 maand borstvoeding, Djenna kreeg er 7 maand en Inaya is ondertussen 8 maand en krijgt het nog altijd. Op een moment in hun leventje begin je met vaste voeding. Jari kreeg vanaf 4 maand groenten en fruit papjes. Bij Djenna wachten we wat langer begonnen we maar aan 5 maand. Ze kreeg in het begin ook groenten en fruit papjes, maar geregeld gaven we al eens brokjes ( à la Rapley). Ik had mezelf er toen niet genoeg over ingelezen en gaf het af en toe. De crèche wilde dat niet doen. Bij Inaya hebben we gewacht tot 6 maand omwille van de darmrijping. Ik las het boek van Stefan Kleintjes ‘Eten voor kleintjes’. Daaruit haalde ik ongelofelijk veel tips en tricks. Inaya krijgt geen papjes en direct ‘brokjes’. Dat verloopt goed,

Ik: “Djenna doe je je schoenen aan” Djenna doet haar sandalen aan. Ik: “Het is veel te koud voor sandalen, doe je sportschoenen of botjes aan.” Djenna: “Neen ik wil deze aan doen.” Ik: “Neen, dat gaat niet, het is veel te koud, doe andere schoenen aan.” Djenna: “Neen ik wil deze aan doen.” Ik: “Djenna aub, we moeten vertrekken doe gewoon nu die andere schoenen aan!” Djenna negeert me en speelt met haar zus. Ik: “Ga eens buiten gaan voelen, het is echt koud, je tenen gaan bevriezen.” Djenna gaat buiten voelen en zegt: “Neen hoor mama, het is echt niet koud.” Ondertussen ben ik gefrustreerd en ongeduldig, want we moeten op tijd op school zijn. Ik: “Djenna je gaat nu je andere schoenen aan doen!!” (met een boze stem) Djenna begint te wenen: “nee ik wil deze aan doen.” Ik laat ze dan maar vertrekken naar school met deze schoenen aan. Achteraf bekeken was het eigenlijk een scenario voor niets, want ze had een kousenbroek aan en het was zo koud nog niet. Soms moet je denken aa

De feestdagen zijn alweer in het zicht dus dat wil zeggen cadeautjes tijd. December is altijd een drukke of toch overvolle cadeautjes maand. Verjaart je kindje in die maand dan krijgen ze ook nog extra cadeautjes. Ik vind het altijd moeilijk om dingen te kopen en ik zie op sociale media geregeld de vraag passeren: "Wat koop ik voor mijn kind". Het bedrag hangt echt af van gezin tot gezin, maar ook hoeveel budget je zelf wilt uitgeven of hoeveel budget je ‘kan’ spenderen. Vroeger keken wij niet achter het budget. We probeerde gewoon beide kids +/- evenveel te geven. Dit jaar hebben we toch een budget. Mijn man kocht vroeger in overvloed cadeautjes voor de kids. Ik weet nog onze eerste sint in het appartement. Ik stuurde hem op pad naar de winkel met een lijst wat hij moest kopen. Kwam hij niet thuis met onder andere wat ik had gevraagd, maar ook nog eens 4 andere dingen. Ik denk dat hij wat wil compenseren voor wat hij thuis niet kreeg. Ondertussen zijn we 6 jaar lat

17 juli 2017 kwamen ik en mijn man te weten dat we zwanger waren van ons 3de spruitje. Nog volop in de verbouwingen (We dachten eventjes dat het zwanger worden wat langer ging duren). Natuurlijk waren we in de wolken. We wilde wel eventjes wachten tot we naar de huisdokter en gynaecoloog waren geweest om het zowel aan de kinderen als op mijn werk te vertellen. Op 8 augustus mochten we voor de 1 ste maal gaan. Toen we het de kindjes vertelde waren ze eerst zeer stil, maar dan ook zeer enthousiast. Djenna die kon er niet over zwijgen en Jari die zei er wel niet veel over, maar als hij er iets over zei zag je de trotsheid in zijn ogen. Vanaf toen verliep alles zoals we wilde. Om de 4 weken mochten we naar de gynaecoloog ons wondertje gaan bekijken. Aan 12 weken deden we de nipt test en kwamen we te weten dat het een meisje was. Ondertussen was ik me eigenlijk terug goed aan het inlezen en allerlei informatie gaan opzoeken. Zo kwam ik op het boek van Beatrijs Smulders terec

Welk invloed heeft suiker op onze kinderen en op onszelf? Als Djenna teveel suiker binnen heeft staat haar mondje niet stil. En babbelen dat ze doet, maar ook zeer wild zijn, moeilijker kunnen luisteren. Tot nu toe hadden we dat eigenlijk niet door dat suiker zoveel invloed had. We probeerde echt wel de suiker inname te beperken, maar met haar allergieën mocht ze van ons wel al eens een extra snoepje(s). Ons laatste verlof merkte we echt dat Inaya moeilijk had met de drukte van Djenna. Nu Djenna is een temperamentvol meisje, maar we ondervonden dat als ze extra suiker had gekregen ze nog drukker werd. Zo waren we een hele dag op uitstap geweest met de trein en waren we allemaal moe van een fijne gezinsdag. We begonnen aan onze terugreis. Djenna heeft 1.5u aan 1 stuk gebabbeld en niet stil gezeten. Ja, ze had van ons een extra snoepje gekregen en samen met haar broer een kom popcorn (met suiker) gedeeld, maar we dachten op dat moment niet aan de gevolgen. Mehdi en ik waren op

Op 31 december ontdekten Mehdi en ik dat we zwanger waren. We vertrokken net met vrienden richting een Landalpark om daar Oudejaar te vieren. We waren in de wolken en wilden het nog wat stilhouden, maar dat lukte niet. Het bloedonderzoek bevestigde de zwangerschap, maar we konden maar eind januari naar de gynaecoloog gaan.   Op 6 januari kwamen we met Mehdi zijn familie samen om Nieuwjaar te vieren. Mijn schoonzus, zus van Mehdi, kwam met heugelijk nieuws: ze was zwanger van een 2de meisje. Mehdi en ik konden onze glimlach niet inhouden dus vertelden we hen toen dat wij ook, maar nog   zeer pril, zwanger waren. Aangezien Mehdi zijn kant het al wist konden we het niet meer verzwijgen voor mijn familie. Op 12 januari hadden we Nieuwjaar bij mijn papa dus maakte ik samen met Jari zoutdeeg vormpjes met daarin de tekst ‘wij zijn zwanger’. Eind januari hadden we nog een groot familiefeest aan mama’s kant (dit is maar 1 keer per jaar) dus toen vertelden we het ook aan de hele familie.

Ik was zondag ons huis aan het opruimen en aan het stofzuigen en ik voelde me echt down. Het gevoel hebben dat ik constant bezig ben met kuisen, Iedere vrije moment. Dat heb je natuurlijk wel als je met 5 mensen bent, er ligt altijd wel iets van iemand rondgeslingerd. En het ligt hier echt niet altijd opgeruimd of opgekuist. Ik dacht na hoe ik dit gevoel kon wegnemen. Misschien moet ik eens een opruim/kuisschema opstellen. Ook kunnen de kindjes wel helpen met kleine taakjes. We bespraken dit met de kinderen ‘s avonds aan tafel welke taakjes ze dagelijks graag willen opnemen. Kindertaakjes: Eigen speelgoed opruimen Vaatwasser legen en vullen Speelgoed opruimen Propere was in de kast leggen Tafel dekken Ik ga wel eerlijk zijn, ikzelf haat kuisen. Het gaat nooit mijn vriend worden. Er wordt hier wekelijks gekuist wat moet, maar het ligt hier regelmatig rommelig. Er wordt geleefd in ons huis. Veel respect voor mensen waar hun huis erbij ligt zoals in de boekj