Terugblik op 2018

2018 was voor ons een hectisch jaar, maar ook een fantastisch jaar….

Het jaar begon in mineur, na hectische feest(werk)dagen moest ik van de gynaecoloog 3 weken plat liggen omdat mijn baarmoederhals ingekort was. Gelukkig was het na 3 weken plat liggen niet nog korter geworden en mocht ik terug alles doen met uitzondering van werken…

Op 2 maart zijn we verhuist van mijn ouderlijk huis (waar we logeerden terwijl wij aan het verbouwen waren) naar een vakantiewoning in Brugge voor 3 weken.

Op 22 maart ben ik thuis bevallen van Inaya. Dat was zowel voor mij als voor Mehdi een fantastische ervaring waar we op terug kijken. We zijn nu een zeer gelukkig en compleet gezinnetje.

Op 26 maart zijn we uiteindelijk verhuist naar onze eigen woning die toch voor 3/4^de in orde is. (Ondertussen is er sindsdien nog niets veranderd… Hoogdringend tijd dat we nog eens wat werken in huis)

De komende 4 maanden was het vooral zoeken naar het nieuwe ritme in ons gezin. Wat niet altijd even gemakkelijk is. Djenna is een temperamentvol meisje die eigenlijk wel wat jaloers is op haar zus. Inaya krijgt borstvoeding dus we moeten dat heel duidelijk aan Djenna verwoorden dat Inaya soms wat meer nood heeft aan mama. Jari die begint volop te puberen. Soms is hij echt een fantastische broer voor de meisjes en een fantastische zoon die ongelooflijk veel doet. Maar soms kan hij ook het moeilijkste en het onderste uit de kan halen. Wat voor een mama en papa met veel slaaptekort een druppel op de hete plaat is.

Op 2 augustus was mijn 1^ste werkdag na 7 maand. Ik had eigenlijk wel een beetje veel stress. Maar na een paar uurtje had ik volledig mijn draai gevonden. Ik was eerlijk blij dat ik terug wat ander contact had. Mijn collega’s en werkgevers waren ook blij dat ik terug was.

Op woensdag 26 september (Vandaag dus 3 maand ) Kwam mijn eerste blog online. Ik heb weken getwijfeld of ik het zou doen. Tot op vandaag nog altijd blij dat ik de stap heb gezet. Het is wat drukker dan ik had verwacht, waar we komen er wel J.

27 oktober had ik verlof en kwamen we even tot constatatie dat het echt wel druk is voor mij. Mehdi die werkt 38 uur, maar is iedere dag 2,5u onderweg naar en van zijn werk. Ik werk 30 uur, maar probeer ook nog het meeste in huis te doen. Ook zijn we te weten gekomen dat Jari meer zijn best moet doen op school dus moeten we nu dagelijks 30 min samen met hem ‘studeren’.

Op 24 november kwam ons ouderlijk huis ‘Te koop’ te staan. We hadden het er al een langere tijd over met mijn ouders. Maar dit werd nog niet gedaan omdat wij er nog woonde en omdat mijn broer er nog woonde. Mijn broer zette in September de stap om terug te gaan studeren en dus op kot te gaan. Er hield hen dus niets meer tegen om het te verkopen.

Op 15 december is ons ouderlijk huis verkocht. Een klein beetje van ons jeugd die weg is. Maar we hebben er wel mooie en leuke herinneringen aan en die blijven in ons geheugen gegrift.

Op 22 december is Inaya 9 maand oud en krijgt nog altijd borstvoeding. Ik ben zo trot op mezelf dat ik de 9maand heb gehaald, ondanks dat de nachten zwaar en kort zijn doen we verder. Ook lukt dit nog altijd omdat ik van mijn werkgevers nog altijd mag kolven op het werk. Ik plan het zelf in wanneer het beste is en zolang het mijn collega’s niet stoort en het de winkel niet hindert kan en mag ik verder doen.