Eigenlijk schrijf
ik dit op een zeer slecht moment, want momenteel raak ik er totaal niet door m’n
huishouden. Ik zit wat verzeild in slechte routine, zware vermoeidheid,….
Toen we besliste
om nog voor een 3de kindje te gaan hadden we totaal geen idee dat
het ons zo zwaar zou vallen. We zaten toch wat in een routine, en dachten dat
de baby er wel ging in mee draaien. Dat was buiten Inaya gerekend. Ze heeft haar
eigen ritme en iedereen moet dat maar wat gaan volgen. Inaya komt nog iedere 2u
wakker voor voeding te krijgen. Djenna destijds sliep op die leeftijd al
nachten van 11u. De zware vermoeidheid begint dus eigenlijk wel zijn tol te
eisen. Ik merk ook wel dat ik mij minder goed kan focussen, kleine foutjes
begin te maken (zowel thuis als op het werk) en mijn geduld is volledig op (en
ik had vroeger een ijzeren geduld). Maar ik probeer het positief te bekijken,
dit zal niet eeuwig duren. Er komt een moment dat ze zal doorslapen ….
Onze grote puber
heeft wat extra aandacht nodig door 1 op 1 begeleiding te geven bij zijn
huiswerk. We merken de laatste tijd wat moeilijkheden dus moeten we hem nu ook
intensiever gaan begeleiden. Ook heeft hij van die puberkuren dat zowel mama
als papa er wel al eens een nachtje van wakker liggen. Gelukkig is hij al wat groter en kan hij zijn
mama en papa tijd krijgen als de 2 kleine meisjes in bed zitten. Al merk ik dat
ik tegen dan ook echt wel moe ben. Gelukkig heeft papa dan wel wat tijd over om
eens met hem naar de cinema te gaan of met hem op de PlayStation te spelen. Ik
hoop binnenkort ook nog eens met hem een extra momentjes te hebben.
Djenna die heeft
een goeie vaste structuur nodig en dat is natuurlijk zeer moeilijk met een baby
die nog altijd geen structuur heeft en geen vaste eetmomenten. We proberen toch
wel wat structuur te bieden voor haar. Djenna heeft ook echt nog wat meer mama
en papa tijd nodig. Want ze geeft dit regelmatig aan dat Inaya veel aandacht
nodig heeft en dat ze dit niet zo fijn vind. Ik probeer nu in de mate van het
mogelijke samen met haar eens alleen naar de winkel te gaan of alleen in bad te
kruipen. Maar soms vraagt ze dan wel echt dat Inaya ook mee gaat, want dan zijn
de 3 meisjes alleen. Zo een leuke momenten wil ze echt delen met haar zus. Soms
moeten we haar ook echt zeggen: ‘neen Djenna, nu is het echt jij en ik.’
Ik werk in een slagerij-traiteur
zaak. Ik doe mijn job zeer graag en de uren zijn eigenlijk ook echt praktisch
met kindjes (Ik ben op dinsdag en woensdag thuis). Ik werk dan natuurlijk wel
iedere zaterdag en om de 2 weken de zondag. En dat is soms wel eens moeilijk.
Het is een keuze die ik gemaakt heb 4jaar geleden, maar soms denk je eens oh ik
wil die workshop volgen met mijn kindje. Dat lukt dan meestal niet omdat dit om
zaterdagvoormiddag valt. Opvang moeten we natuurlijk nooit zoeken in het weekend
omdat Mehdi altijd thuis is. Door de drukte in huis twijfelen we hard of ik niet
van 4/5de naar een halftijdse job ga. We zien wel wat het de komende
tijd geeft….
Ieder kindje
heeft zijn eigen noden. Maar daarnaast hebben we natuurlijk nog ons huishouden.
Als je hier binnen komt merk je dat ik daar niet door geraak. De gewassen wast
ligt in een hoop klaar om te plooien en te strijken, het speelgoed van de
meisjes ligt rond, … Ik doe mijn best, maar ik weet van mezelf dat ik er tot nu
toe niet geraak. Ik probeer ernaast te kijken, maar soms geraak ik alleen al
gefrustreerd van het zicht alleen. Ik kruip ‘s avonds alleen maar vroeger in
mijn bed door de zware vermoeidheid. We maken hier wel iedere dag vers eten.
Wat ook niet altijd simpel is met al onze allergieën (zie andere blog).
De tijd geeft
raad… We zien wel hoe het verder gaat, maar momenteel is mijn roze wolk een
grote zwarte geworden…
Reacties
Een reactie posten