Borstvoeding

Toen ik zwanger was van Jari leek het me logisch om borstvoeding te geven. Mijn mama gaf aan mij en mijn 2 broers ook altijd borstvoeding dus wilde ik dat ook doen. Totaal nog een ruwe diamant op dat gebied, maar met de hulp van mama zou dat wel lukken. De eerste dagen deed het wat pijn, ik kon zelf mijn tenen kraken, maar na 4 dagen was dit volledig voorbij. Ik heb toen een goeie 3 maand kunnen geven, daarna ben ik afgebouwd, want 1 september moest ik terug naar school. Achteraf bekeken was ik trots dat ik op zo een jonge leeftijd toch hebt gedaan. Al liep het niet altijd van een leien dakje. In juli merkte we dat Jari wat reageerde als ik wortel-sinaasappelsap dronk, dus moest ik dat vermijden. Het was ook zeer intens want alleen ik kon een voeding geven. Toch ben ik blij dat ik heb doorgezet.

Ik wist zoiezo al dat als ik terug zwanger ging worden, ik ook borstvoeding ging geven. 8 jaar later nadat Jari geboren was ben ik bevallen van ons 1^ste meisje Djenna. Ook bij haar was borstvoeding een automatisme. Ik dacht zelf niet na over iets anders. Terug verliep dit eigenlijk vlot. Djenna hapte goed aan, geen last van kloven, borstontstekingen, …  Ik had me toen wel wat meer ingelezen over borstvoeding, maar ook niet veel en deed gewoon wat ik dacht dat wel ging lukken. Ik heb met veel  geluk 7 maand kunnen geven. Had ik toen goeie begeleiding gezocht of gehad dan ging ik zeker veel langer gegeven hebben. Ik ben toen gestopt omdat Djenna altijd 30 min aan 1 borst ‘dronk’. Ik altijd 2 borsten gaf en dus iedere dag 1u per voeding bezig was. Zeer intens dus. Had ik toen geweten dat ze eigenlijk gewoon tutterde dan gingen die voedingen veel minder lang duren. Maar ik ben blij en trots dat het zo goed verliep. Achteraf ,rond haar 8 maand, zijn we te weten gekomen dat Djenna allergieën heeft. We hebben toen een hobbelige weg afgelegd. Ik heb toen wel even spijt gekregen dat ik gestopt ben. Want het zou zoveel makkelijker geweest zijn moest ik toen weten wat ik nu wist. Maar dat zijn dingen waar we nu niets meer aan kunnen veranderen.

Ik werd zwanger van Inaya en eigenlijk moest de vraag niet meer komen, want ook ons kleinste spruitje zou borstvoeding krijgen. Ik had mij deze keer voorgenomen om mij goed in te lezen. Een vroedvrouw en lactatiekundige te nemen en ik wilde eigenlijk wel zeker 1 jaar halen. We zagen wel wat ging komen. Inaya hapte wat moeilijker aan en ik had de eerste dagen ook verschrikkelijk veel last van kraamstuwingen. Maar uiteindelijk verliep daarna alles weer zeer vlot… Inaya dronk iedere 2 u zowel dag als nacht wat normaal is, want moedermelk verteert na 1,5uur. Het was zwaar, maar de moeite waard. Tot Inaya  veel weende en niet wilde slapen. Toen kwamen we ook te weten tegen welke voedingsmiddelen Inaya niet kon. Daarna sukkelde we met haar gewicht, waardoor ik extra na een voeding moest kolven en ik haar ‘s nachts wakker moest maken. Maar aan opgeven dacht ik totaal niet. En nog altijd ben ik blij dat ik heb doorgezet. Het is intensief iedere 2,5 a 3u zowel tijdens de dag als ‘s nachts. 1 jaar later ben ik nog altijd borstvoeding aan het geven en daar ben ik terecht trots op. Hoe lang ik het nog ga geven kan ik aan niemand zeggen, zolang ik het kan, Inaya het nodig heeft en zolang het lukt.

Gelukkig kreeg ik veel hulp en steun van mijn vroedvrouw Minke van de vroedvrouwpraktijk ‘de oever’. Zij heeft mij altijd gesteund en tips gegeven. Ook Mehdi steunt mij nog altijd. Hij zou het ‘s nachts soms wel eens willen over nemen wat natuurlijk niet lukt, maar hij doet zoveel andere dingen. Ook de facebookpagina ‘la leche league Vlaanderen’ is een grote steun. Daar kun je vragen stellen aan mama’s met ervaring en aan lactatiekundigen. Door alle verhalen van andere mama’s te horen krijg je echt motivatie om verder te doen. 

Ben ik een diehard fan van borstvoeding?
Ik vind borstvoeding iets zeer natuurlijks dat we mee hebben gekregen van moeder natuur. Maar ik begrijp ook volledig de mensen die bewust kiezen voor flesvoeding. Ik vind het zo belangrijk dat je je eigen keuze volgt. Het is niet omdat je geen borstvoeding wilt/kunt geven dat je daarom iets afneemt van je kind. Het is belangrijk dat je je eigen gevoel volgt. En sta je niet 100% achter borstvoeding dan is het ook moeilijk om het vol te houden. Ik heb veel geluk dat mijn lichaam ‘gemaakt’ is om borstvoeding te geven. Kloven, borstontstekingen, spruw,… dat zijn allemaal dingen die ik bij alle 3 de kids nog nooit heb gehad, maar dat zijn dingen die zeer pijnlijk zijn en waardoor je toch snel zou afhaken. Volg je gevoel daarin!! En mensen die er toch aan beginnen en twijfelen sta ik met veel plezier bij! Om het even wie het zou willen proberen in mijn omgeving, mijn steun hebben ze altijd!